Ruud Beugelsdijk
31 oktober 1957 - 1 november 2009

Op 1 november, één dag na zijn 52e verjaardag, is Ruud Beugelsdijk plotseling van ons heengegaan.
Veel leden zullen hem gekend hebben. Ruud was niet alleen slim, geestig, muzikaal en bescheiden, hij had ook een diepgeworteld rechtvaardigheidsgevoel.

In 1986 werd hij bibliothecaris van onze bond; daar had hij genoeg ruimte voor in zijn woning in Voorhout. Ik leerde hem eigenlijk pas twee jaar later kennen, toen Frank Visbeen zijn hoofdredacteurschap aan mij overdroeg en zijn rubriek Nieuws aan Ruud. Ruud was een perfectionist en hij leverde zijn rubriek dan ook bijna altijd laat, maar wel foutloos, in. En hij schreef zoals hij praatte: met verstand van zaken en met humor. In 1994 stopte hij ermee: de druk van de dead-line blokkeerde hem te veel. De bibliotheek heeft hij nog tot 2005 beheerd.

Ondertussen waren wij echt vrienden geworden. Tijdens het FIDE-congres van 1990 in Benidorm hielp Ruud mij bij een probleem voor een quick composing tourney, een helpmat in twee. Hoe leuk ik het zelf ook vond, het deed niets bij de jury. Misschien iets voor Probleemblad, suggereerde ik nog. Maar Ruud was onverbiddelijk. We hebben er later nog om gelachen, je kon met Ruud sowieso enorm veel plezier hebben.
De afgelopen jaren kwam hij geregeld bij ons thuis eten, als een soort voorafje op de Klaverblad-bijeenkomst (met Hans Uitenbroek, Peter Bakker en Johan de Boer) diezelfde avond, in Den Haag of Vlaardingen. Voorafgaand aan de maaltijd en tussen onze levendige gesprekken door speelde hij dan vaak (en kort) wat piano. Tijdens deze gezellige bezoekjes hadden we het over van alles: natuurlijk heel veel over taal en vertalen, over het Visbeen-boek, waar hij beslist zijn naam niet in wilde, over muziek, over zijn helemaal naar eer en geweten vrijwillig ontslag een paar jaar geleden, over het onderwijs, waar wij hem zo geschikt voor vonden, en over onze kinderen naar wie hij altijd belangstellend vroeg.

Het was leeg en onwezenlijk bij ons thuis op 18 november, zo zonder Ruud. Daarna in m’n eentje op weg naar een gehavend Klaverblad in Vlaardingen. Ik mis hem.

Hans Schogt.

1) Ruud Beugelsdijk 3e Eervolle Vermelding Schakend Nederland 1982	2) Ruud Beugelsdijk 1e Prijs Probleemblad 1982 (v)	3) Ruud Beugelsdijk 4e Prijs Probleemblad 1986
*v2	H#2 4.1;1.1	#3

1) 1... Lb3, d5 2.Tg4#, Pf5#; 1.Pe5? (2.Tc4#) 1... Lb3, d5 2.Pf3#, Pxc6#, 1... Lxe3!;
1.Pf4! (2.Tc4#) 1... Lb3, d5 2.Pe2#, Pe6#.
Jury P. le Grand: “Economisch geconstrueerde driefasen matverandering”. Een Zagorujko dus.

2) 1.Kc6 Db4 2.d5 Pb8#; 1.Ke6 Pb8 2.d5 Df6#; 1.Ke4 Df6 2.d5 Pc5#; 1.Kc4 Pc5 2.d5 Db4#.
Jury Maslar: “Een mijns inziens fantastische vondst: cyclisch wit spel in vier delen, gecombineerd met zwarte K-ster in een bijna ongelofelijk eenvoudige stelling. Een helpmat waarin alles klopt. Voorwaar: een parel!”

3) 1.Lb4! (2.b3+ axb3 3.Nb2#) 1... Lf4 2.De4+ Kxb5 3.Le2#, 1... Tf4 2.Le2+ Kb3 3.Pxd2#, 1... Nf4 2.Pxd2+ Kd3/d4 3.De4#.
Jury Tauber: “Drievoudige zwarte Grimshaw van nachtruiter, toren en loper, dikwijls uitgewerkt in een tweezetter (door T.R. Dawson), en zoals hier in een driezetter, maar het spel is van verfrissend grote klasse. De zwarte zelfinterferenties worden na elkaar cyclisch uitgebuit.